แด่ ลุงไสว มาลยเวช
แด่ ลุงไสว มาลยเวช นักต่อสู้เพื่อความเป็นธรรม/นักเขียนรางวัลนราธิป เป็นเด็กหนุ่มตัวเล็กเล็กผู้เริงร่า ใจหาญกล้ายืนมั่นไม่หวั่นไหว เป็นคนหนังสือพิมพ์แสนอิ่มใจ ทำหนังสือก้าวไกลด้วยปัญญา ยามเผด็จการเรืองอำนาจมันกวาดจับ หนุ่มไสวพลอยรับเคราะห์กรรมกล้า ต้องเข้าคุกร่วมที่ “ศรีบูรพา” กายอ่อนล้าแต่ใจไม่อ่อนลง เป็นอาลักษณ์คัดลอกต้นฉบับ แอบส่งออกแบบลับลับตามประสงค์ “แลไปข้างหน้า”จึงเผยแผ่จึงยืนยง หนุ่มไสวคนส่งจึงผูกพัน กว่าจะผ่านด่านคุกออกมาได้ คือสี่ปีขังในทุกข์มหันต์ ตลอดชีพชื่อไสวจึงยืนยัน เป็นคนสู้กับอาธรรม์เสมอมา ยามเล่าเรื่องเก่าเก่าเร้าใจนัก ลุงหัวเราะคักคักยิ้มในหน้า “ลุงรับใช้ ดูแลศรีบูรพา” คนรุ่นหลังรินน้ำตาด้วยตื้นตัน คือตัวอย่างคนดีมีแนวทาง คือตัวอย่างผู้มีใจผู้ใฝ่ฝัน คือ “ไสว” หรือ “ไพศาล มาลาพันธุ์” ผู้ยืนยันผู้มั่นคงดำรงใจ ขอคารวะผู้จากไปคนใจแท้ ขอคารวะอาลัยแด่ ลุงไสว ขอเรียงคำร่ำรักเป็นมาลัย สู่สันตินิ่งในภพหน้าเทอญ ชมัยภร แสงกระจ่าง นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ๑๕สิงหาคม ๒๕๕๑